Επικοινωνία
| |
Περισσότερες φωτογραφίες |
Το εγκαταλελειμμένο μεταλλείο μολύβδου/ψευδαργύρου κοντά στο χωριό Kίρκη του
Νομού Έβρου, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου εφαρμογής των
περιβαλλοντικών νόμων στην Ελλάδα και της παντελούς αδιαφορίας των ελληνικών
αρχών για το περιβάλλον και για την υγεία των κατοίκων.
Η εκμετάλλευση του μεταλλείου ξεκίνησε γύρω στο 1932 από κάποια βρετανική
εταιρεία. Ήταν όμως οι Γερμανοί, κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, οι
οποίοι ανήγειραν και εξόπλισαν ένα μοντέρνο για την εποχή εργοστάσιο
εμπλουτισμού, σκοπεύοντας στην εγκατάσταση μιας εκτεταμένης μεταλλευτικής και
μεταλλουργικής βιομηχανίας στη περιοχή Kίρκης. Μετά το τέλος του πολέμου οι
εγκαταστάσεις περιήλθαν στη δικαιοδοσία του Ελληνικού Kράτους και
εγκαταλείφθηκαν.
Το 1973, τα μεταλλευτικά δικαιώματα παραχωρήθηκαν σε ιδιωτική ελληνική εταιρεία,
η οποία άρχισε να εξορύσσει το κοίτασμα άλλοτε υπόγεια και άλλοτε επιφανειακά,
με πρωτόγονες μεθόδους και χωρίς να τηρεί απολύτως κανένα μέτρο ασφαλείας. Τα
απόβλητα του εργοστασίου εμπλουτισμού διοχετεύονταν στο γειτονικό ποτάμι Ειρήνη,
από το οποίο σε μικρό χρονικό διάστημα εξαφανίστηκε κάθε είδος ζωής. Οι
μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή σταμάτησε οριστικά το 1995.
|
H Σημερινή Kατάσταση |
|
Σήμερα,
8 χρόνια μετά, το μεταλλείο και οι εργοστασιακές εγκαταστάσεις
βρίσκονται ακριβώς στην κατάσταση στην οποία εγκαταλείφθηκαν το 1995. Το
εργοστάσιο βρίσκεται μόλις 3 χλμ. από το χωριό της Kίρκης και είναι ανοιχτό στον
κάθε περίεργο.
Ο επισκέπτης που θα μπει μέσα στο ερειπωμένο κεντρικό κτίριο του εργοστασίου
εμπλουτισμού θα αντικρύσει μια απερίγραπτη εικόνα. Βαρέλια και σακιά με τοξικά
χημικά, μερικά γεμάτα, μερικά σκισμένα με το περιεχόμενο τους χυμένο, βρίσκονται
παντού μέσα στο κτίριο. Ένα βαρέλι κυανιούχου νατρίου έχει σκορπίσει το
περιεχόμενο του στο δάπεδο. Η ξύλινη οροφή είναι γεμάτη τρύπες και κάθε άλλο
παρά εμποδίζει την είσοδο των νερών της βροχής. Μια απλή σύγκριση δύο
φωτογραφιών που ελήφθησαν με διαφορά τεσσάρων μηνών είναι αποκαλυπτική - σε αυτό
το διάστημα σημαντική ποσότητα κυανίου έχει ξεπλυθεί από τη βροχή. Στο πατάρι
του κτιρίου, άλλα βαρέλια κυανίου είναι σκουριασμένα και δεν θα αργήσουν να
διαλυθούν κι αυτά.
Ολόκληρη η περιοχή γύρω από το εργοστάσιο είναι γεμάτη από τα απόβλητα του
εμπλουτισμού, άλλοτε χύμα, άλλοτε μέσα σε υποτυπώδεις λίμνες. Σωροί μεταλλικών
συμπυκνωμάτων, εκτεθειμένων στα νερά της βροχής, οξειδωμένων στείρων και
διάσπαρτα σκουριασμένα βαρέλια από τα χημικά του εμπλουτισμού, συμπληρώνουν την
εικόνα. Στο ποτάμι Ειρήνη, κάτω από το εργοστάσιο, εντυπωσιάζει η απουσία ζωής.
Τα νερά και τα ιζήματα του εμφανίζουν εξαιρετικά υψηλές συγκεντρώσεις αρσενικού,
καδμίου, μολύβδου και ψευδαργύρου. Το ποτάμι αυτό καταλήγει ακριβώς δίπλα στην
πόλη της Αλεξανδρούπολης και τα νερά του χρησιμοποιούνται από τους κατοίκους για
πότισμα.
|
...
και η Ελληνική Πολιτεία |
|
Η καταστροφή που γινόταν στην Kίρκη ήταν εν γνώσει των Ελληνικών αρχών, οι
οποίες ουδέποτε παρενέβησαν στον τρόπο λειτουργίας του μεταλλείου. Το 1986, σε
εφαρμογή αντίστοιχης Kοινοτικής Οδηγίας, η Ελλάδα απέκτησε τον πρώτο της
περιβαλλοντικό νόμο. Το 1990 με Υπουργική απόφαση καθορίστηκαν συγκεκριμένα
μέτρα προστασίας του περιβάλλοντος, θεσπίστηκε η υποχρέωση των εταιρειών για
αποκατάσταση του περιβάλλοντος μετά το πέρας της δραστηριότητας και η δυνατότητα
επιβολής προστίμων για παραβάσεις των περιβαλλοντικών όρων.
Στην Kίρκη, όπως και σε όλα τα εν λειτουργία μεταλλεία, οι νόμοι αυτοί δεν
εφαρμόστηκαν ποτέ. Όποιος δει τις φωτογραφίες ας μας πει :
Αυτοί που προστάτευσαν
την Κίρκη θα προστατεύσουν και εμάς;
|
|