|
|
|
Αριθμός Φακέλου: 95-CU-93990CM ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΟΝΤΑΡΙΟ - ΓΕΝΙΚΟ ΤΜΗΜΑ HENDRIK M. VISAGIE, DAVID LEAN και JAMES STEPHENSON (Ενάγοντες) Και η : TVX GOLD INC. (Εναγόμενη) Δικαστής FELDMAN Εξεδόθη στις 14 Οκτωβρίου 1998 Μετάφραση : Μαρία Καδόγλου
Η ΠΩΛΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΛΛΕΙΩΝ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑΣ i) Ιστορικό του Μεταλλείου. 1. Tα Μεταλλεία Κασσάνδρας ξεκίνησαν τη σύγχρονη λειτουργία τους το 1953 και παρήγαγαν μικτά θειούχα μεταλλεύματα, τα οποία επεξεργάζονταν στον μύλο του Στρατωνίου για να παράγουν συμπυκνώματα μολύβδου και ψευδαργύρου, καθώς και συμπύκνωμα πυρίτη. Καθώς η ΑΕΕΧΠΛ αδυνατούσε να εξαγάγει το δυσκατέργαστο χρυσό από το συμπύκνωμα του πυρίτη, μπορούσε μόνο να το πωλεί κατά μεγάλα φορτία από καιρό σε καιρό σε ορισμένες εταιρείες εκτός Ελλάδας που είχαν αυτή τη δυνατότητα. Γύρω στο 1985 , η ΑΕΕΧΠΛ άρχισε να στοιβάζει το συμπύκνωμα του πυρίτη και το 1987, έκανε μια συμφωνία με μια άλλη Ελληνική κρατική εταιρεία, τη ΜΕΤΒΑ, στην οποία συμφώνησε να προμηθεύσει τους 140.000 τόνους συγκεντρωμένου συμπυκνώματος το 1990, μαζί με επιπλέον παραγωγή 100.000 τόνων το χρόνο μέχρι το 1999, συν επιπλέον ποσότητες κατόπιν αιτήσεως. 2. Η ΜΕΤΒΑ (Μεταλλευτικές Βιομηχανίες Αιγαίου) ήταν μια Ελληνική επιχείρηση του δημόσιου τομέα, που ιδρύθηκε το 1980 για να εφαρμόσει την απόφαση της Ελληνικής Κυβέρνησης της εποχής εκείνης να στήσει ένα συγκρότημα μεταλλουργίας στην περιοχή των μεταλλείων για να επεξεργάζεται μόλυβδο, ψευδάργυρο, θειϊκό οξύ, φωσφορικό οξύ , χρυσό και άργυρο. Τελικά αποφασίστηκε ότι το πρώτο πρόγραμμα θα ήταν η επεξεργασία των πυριτών της Ολυμπιάδας για την ανάκτηση χρυσού Η ΜΕΤΒΑ επέλεξε να κατασκευάσει εργοστάσιο πάνω στη βάση της μεθόδου Sherritt-Gordon, γνωστής ως υδατική οξείδωση υπό πίεση. Επίσης έκανε συμβόλαιο με την ΑΕΕΧΠΛ για την αγορά του στοιβαγμένου συμπυκνώματος πυρίτη, καθώς και της τρέχουσας παραγωγής της. Συνολικά η ΜΕΤΒΑ ξόδεψε περίπου $7.000.000 δολ. στην έρευνα για το εργοστάσιο χρυσού. 3. Ωστόσο, η ΜΕΤΒΑ συνάντησε προβλήματα και δεν κατάφερε να προχωρήσει με το εργοστάσιο χρυσού. Τα προβλήματα περιλάμβαναν αδυναμία να εξασφαλίσει μια τοποθεσία για το εργοστάσιο, λόγω της αντίδρασης των κατοίκων, και απώλεια της κυβερνητικής υποστήριξης για συνεχόμενη χρηματοδότηση. Η ΜΕΤΒΑ εισήλθε σε καθεστώς εκκαθάρισης το 1991 και ο Εκκαθαριστής επιχείρησε να πουλήσει την εταιρεία στο εξωτερικό μέσω της Kidder Peabody, το φθινόπωρο εκείνου του χρόνου. Αν και αρκετές εταιρείες μελέτησαν το πρόγραμμα, δεν υπήρχαν προσφορές. Στην πραγματικότητα, η TVX ήταν μια από τις εταιρείες στις οποίες είχε σταλεί το Υπόμνημα της Kidder Peabody. Λόγω της εκκαθάρισης της ΜΕΤΒΑ, το συμβόλαιο με την ΑΕΕΧΠΛ που δέσμευε τους σωρούς και την παραγωγή του συμπυκνώματος πυρίτη της Ολυμπιάδας, που περιείχε το χρυσό, τερματίστηκε. 4. Η ίδια η ΑΕΕΧΠΛ λειτουργούσε τα μεταλλεία Κασσάνδρας διαρκώς με ζημία, η οποία το φθινόπωρο του 1993 υπολογίζονταν στα $1,2 εκατομμύρια το μήνα. Ο μεταλλευτικός και μηχανολογικός εξοπλισμός και οι εργασίες στα δύο παλαιότερα μεταλλεία ήταν εκτός εποχής και χρειάζονταν εκσυγχρονισμό και αντικατάσταση. Τα επίπεδα παραγωγής και στα τρία μεταλλεία ήταν χαμηλά για πολλούς λόγους και υπήρχαν σημαντικά εργατικά προβλήματα και έξοδα στα μεταλλεία. Καθόλου χρυσός από την ιδιοκτησία δεν αξιοποιούνταν. 5. Το 1990 η ΑΕΕΧΠΛ ανέθεσε στη Citibank, με την οποία έκανε δουλειές στην Ελλάδα, να τη βοηθήσει να αποφασίσει ποια κατεύθυνση να πάρει σχετικά με τα μεταλλεία της μολύβδου και ψευδαργύρου. Η Citibank κάλεσε στην Ελλάδα ανθρώπους από τα γραφεία της στη Νέα Υόρκη και ετοίμασε μια εκτίμηση των μεταλλείων. Στη συνέχεια ζητήθηκε από τη Citibank να ετοιμάσει ένα Υπόμνημα Προσφοράς για να προσπαθήσει να πουλήσει την εταιρεία. Στο Υπόμνημα Προσφοράς της Citibank του Μαϊου 1991, η ιδιοκτησία παρουσιάζεται σαν μια επιχείρηση μολύβδου και ψευδαργύρου, με το χρυσό σαν ένα πρόσθετο ελκυστικό στοιχείο και με δυνατότητες για περαιτέρω ανάπτυξη. Ωστόσο, στα μέσα του 1992, η ΑΕΕΧΠΛ πέρασε στα χέρια της Εκκαθαρίστριας, της Εθνικής Κεφαλαίου. Η Citibank συνέχισε να προσπαθεί να πουλήσει την ιδιοκτησία για λογαριασμό της Εκκαθαρίστριας και τότε ξεκίνησε μια διαδικασία διαγωνισμού σύμφωνα με την Ελληνική Νομοθεσία για αυτές τις εκκαθαρίσεις. ii) Η αρχική ανάμιξη της TVX με τα Μεταλλεία : Ο σύνδεσμος της Curragh 6. O κ.Lean ήταν ένας έμπορος μετάλλων που από το 1989 εργαζόταν για την Courragh Resources Inc., μια μεγάλη εταιρεία μολύβδου και ψευδαργύρου με βάση τον Καναδά. Ο κ.Visagie είναι ένας γεωλόγος και M.B.A., που είχε εργαστεί για αρκετές μεταλλευτικές εταιρείες σαν εκτιμητής μεταλλευτικών ιδιοκτησιών, πριν προσληφθεί από την Curragh Resources το 1986 σαν διευθύνων σύμβουλος στον Πρόεδρο. 7. Το 1991, ο κ.Lean ανέφερε στον κ.Visagie ότι τα Μ.Κ. ήταν προς πώληση και ότι αυτό αντιπροσώπευε μια ευκαιρία αγοράς για την Curragh σε σχέση με το εμπόριο των συμπυκνωμάτων. Λίγο αργότερα ο κ. Visagie απέκτησε και μελέτησε το Υπόμνημα Προσφοράς της Citibank, έπειτα έκανε τρία ταξίδια στην Ελλάδα για να εξετάσει τα μεταλλεία. Εκείνο τον καιρό θεωρούνταν ότι η ευκαιρία ήταν ή αγορά ενός μεταλλείου μολύβδου-ψευδαργύρου. Είδε τις αναφορές στο χρυσό στο Υπόμνημα , αλλά δεν τους έδωσε μεγάλη σημασία. Πρόσεξε ότι, με βάση τα στοιχεία του Υπομνήματος για την ετήσια παραγωγή πυρίτη και για το περιεχόμενο του σε χρυσό, η Ολυμπιάδα παρήγαγε 26.000 ουγγιές χρυσού το χρόνο, η οποία, είπε, δεν ήταν αρκετή ποσότητα για μια εταιρεία εξόρυξης χρυσού. 8. Τον Αύγουστο του 1991, ο κ.Visagie ετοίμασε μια γραπτή πρόταση προς την Curragh, να αγοράσει αμέσως τα μεταλλεία. Κατέγραψε μεθόδους για να βελτιωθεί η παραγωγή, που περιλάμβαναν τη χρήση μεγάλων γεωτρυπάνων (jumbo drills) στις υπάρχουσες εγκαταστάσεις, απόλυση ενός σημαντικού αριθμού εργατών και την επένδυση ενός σημαντικού κεφαλαίου στα εν λειτουργία μεταλλεία. Σαν προϋπόθεση για την αγορά θέτει την επιβεβαίωση της βιωσιμότητας της μεθόδου διαχωρισμού του χρυσού για την εξαγωγή του από το συμπύκνωμα του πυρίτη. Ο κ.Visagie προτιμούσε τη μέθοδο της βιο-οξείδωσης από τη μέθοδο που επέλεξαν η ΜΕΤΒΑ και οι Sherritt-Gordon, της υδατικής οξείδωσης υπό πίεση. 9. Αν και η Curragh δεν έκανε καμμια προσφορά για τα μεταλλεία εκείνη την εποχή, η εταιρεία διατήρησε το ενδιαφέρον της για την αγορά, και τα έγγραφα των πρακτικών της δίκης δείχνουν ότι η Curragh βρισκόταν σε επικοινωνία με την ΑΕΕΧΠΛ τον Ιανουάριο του 1992 σε σχέση με μια επικείμενη προσφορά. 10. Το Μάρτιο του 1992, αφού ο κ.Visagie είχε πιά φύγει από την εταιρεία, η Curragh υπέβαλλε μια προσφορά για τα Μ.Κ., και μετά την απέσυρε. 11. Τον Αύγουστο του 1992, η Εκκαθαρίστρια της Κασσάνδρας εξέδωσε μια πρόσκληση σε διαγωνισμό για την Κασσάνδρα, όπου οι προσφορές έπρεπε να υποβληθούν μέχρι τις 25 Σεπτεμβρίου 1992. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και μέχρι αυτή την ημερομηνία, ο κ.Visagie εργάστηκε στο προγραμμα των Μ.Κ. για την Curragh η οποία συνέχισε να έχει συνομιλίες με την Εκκαθαρίστρια σε όλη αυτή την περίοδο. Τέλος η Curragh υπέβαλλε τη μοναδική προσφορά στο διαγωνισμό, η οποία όμως απορρίφθηκε γιατί δεν ήταν σύμφωνη με τα έγγραφα του διαγωνισμού. 12. Ξεκινώντας από την έκρηξη στο μεταλλείο Westray το Μάϊο του 1992, η Curragh άρχισε να έχει σοβαρά οικονομικά και άλλα προβλήματα, και αναζητούσε χρηματοδότηση για να διατηρήσει τις εργασίες της. Το ενδιαφέρον της Curragh για την Κασσάνδρα το 1993, βασιζόταν κατά μεγάλο μέρος στην δυνατότητα να αγοράσει τα μεταλλεία μέσω ενός αξιοσέβαστου δανείου από τους Ελληνες, μόνο ένα μέρος από το οποίο θα χρησιμοποιούνταν για την αγορά των μεταλλείων, και το υπόλοιπο για άλλους σκοπους της Curragh. Τον Απρίλιο του 1993 η Curragh είχε τεθεί υπό αναγκαστική εκκαθάριση από τους πιστωτές της. 13. Ο κ.Lean συνέχισε να εργάζεται για την Curragh μέχρι τον Ιούλιο του 1993 και αναμίχθηκε στην τελική, ανεπιτυχή της προσπάθεια να αγοράσει τα μεταλλεία με τα Ελληνικά δάνεια. Η σχέση του κ.Visagie με την Curragh είχε επίσης τερματιστεί και αυτός και ο κ. Lean αποφάσισαν ότι ήθελαν να επικεντρώσουν τις προσπάθειές τους στην απόκτηση των Μ.Κ.για δικό τους λογαριασμό. Ο κ.Visagie ετοίμασε ένα υπόμνημα με τον τίτλο «Σχέδιο ’λφα- Αγορά Ωμέγα» για να προσελκύσει το ενδιαφέρον επενδυτών στο σχέδιό τους. Το μεταλλείο αναφέρεται στο έγγραφο σαν ένα δυνάμει χρυσωρυχείο. 14. Ο κ.Visagie είχε συναντήσει μέσα στα χρόνια σε αρκετές περιπτώσεις τον κ.Stephenson, ένα δικηγόρο του Τορόντο έμπειρο σε μεταλλευτικά θέματα. Τον πλησίασε τον Ιούλιο του 1993 για να γίνει μέλος του «’λφα Γκρουπ» του, για να αγοράσουν τα μεταλλεία και να βρουν τα χρήματα να το κάνουν. Τον έβαλε να υπογράψει μια επιστολή που περιείχε αυστηρούς όρους εμπιστευτικότητας σχετικά με τις πληροφορίες που του αποκάλυπτε για τα μεταλλεία και με την ανάλυση που είχε κάνει για την αξία αυτής της επένδυσης . 15. Από τη στιγμή που ο κ.Visagie δεν ενεργούσε πλέον ως σύμβουλος της Curragh, αφιέρωσε όλο του το χρόνο στην Κασσάνδρα και στο σχέδιο της ’λφα για την απόκτηση των μεταλλείων. Στις 28 Ιουλίου του 1993, η ’λφα Γκρουπ υπέγραψε μια συμφωνία με τον Οικονομικό Οργανισμό Endeavour, ώστε να είναι οι οικονομικοί σύμβουλοι της ’λφα για την την απόκτηση των Μ.Κ. Η συμφωνία προέβλεπε επίσης έναν διαρκή ρόλο για τους διευθύνοντες της Endeavour, να είναι και διευθυντές του μεταλλείου μετά την απόκτησή του για να αποκτήσει το σχέδιο μεγαλύτερη αξιοπιστία, τόσο για τους επενδυτές, όσο και για τον Ελληνα πωλητή. 16. Στις αρχές του Αυγούστου 1993, ο κ.Visagie και ο κ.Stephenson ταξίδεψαν στο Λονδίνο, όπου συναντήθηκαν με τον κ. Lean, τον κ.Dunnet της Endeavour και τον κ. Τσιλιμπάρη της Citibank. 17. Ο κ.Τσιλιμπάρης είχε μια διαρκή ανάμιξη με την Κασσάνδρα σε όλη την ιστορία. Ήταν ο αντιπρόσωπος της Citibank στην Ελλάδα που χειριζόταν την πώληση των μεταλλείων. Η πώληση δεν είχε καμμια επιτυχία από το 1991, όταν η Citibank πουλούσε για λογαριασμό της ΑΕΕΧΠΛ, μέχρι το 1992, όταν τα μεταλλεία τέθηκαν υπό εκκαθάριση και η Citibank προσπαθούσε να τα πουλήσει για λογαριασμό της Εθνικής Κεφαλαίου, της Εκκαθαρίστριας/Διαχειρίστη των μεταλλείων. Αν και πολλές μεταλλευτικές εταιρείες παρέλαβαν το Υπόμνημα Προσφοράς του 1991, καθώς και μια αναθεωρημένη έκδοση το 1992, και πολλές εταιρείες επισκέφθηκαν το μεταλλείο με το σκοπό να διερευνήσούν μια πιθανή αγορά, δεν υπήρχαν προσφορές για τα μεταλλεία, εκτός από τις διάφορες ημιτελείς ή μη πληρούσες τους όρους, που υπέβαλλε η Curragh το 1992 και το 1993. Ούτε υπήρχαν προσφορές για τη ΜΕΤΒΑ όταν ήταν προς πώληση, το 1991. 18. Προέκυψε από την εξέταση του κ.Stephenson ότι, ενώ βρισκόταν στο Λονδίνο τον Αύγουστο του 1993, η ’λφα Γκρουπ ήρθε σε συμφωνία με τον κ.Τσιλιμπάρη, σύμφωνα με την οποία , αν η ’λφα πετύχαινε να αποκτήσει τα μεταλλεία, θα πληρωνόταν $1.000.000 δολ. Το καλοκαίρι του 1994, αφού η TVX είχε τερματίσει τη συμφωνία κοινοπραξίας που είχε με την ’λφα, και ο κ.Τσιλιμπάρης δεν ήταν πια με τη Citibank, η TVX τον προσέλαβε να τη βοηθήσει με την προσφορά της για τα μεταλλεία και του υποσχέθηκε μια χρηματική αμοιβή, αν πετύχαινε στον επερχόμενο διαγωνισμό. Αν και ο κ.Τσιλιμπάρης ήταν υπάλληλος ή συνέργαζόμενος με την TVX όταν γινόταν η δίκη, δεν κλήθηκε ως μάρτυρας. 19. Μετά το Λονδίνο, ο κ.Visagie και ο κ.Stephenson ταξίδεψαν στην Ελλάδα, όπου υπέγραψαν μια Συμφωνία Εμπιστευτικότητας με τη Citibank με σκοπό να αποκτήσουν πρόσβαση σε πληροφορίες σχετικά με το μεταλλείο. Επειτα ο κ. Visagie πήγε στο χώρο του μεταλλείου, όπου συναντήθηκε με τον κ.Κοκκόνη, το διευθυντή και επί μιάμιση μέρα συζητούσαν για όλες τις πλευρές των μεταλλείων, την παραγωγή, τα οικονομικά μεγέθη, τα αποθέματα , τα εργατικά και τη μεταλλουργία. 20. Αφού επέστρεψε από το ταξίδι του στην Ελλάδα, ο κ.Visagie είπε ότι η άποψή του για τα μεταλλεία είχε αλλάξει και ότι τώρα πίστευε ότι υπήρχε πολύ περισσότερος χρυσός από αυτό που πίστευε ή εκτιμούσε νωρίτερα. Ετοίμασε μια «Ενημέρωση Αποθεμάτων Χρυσού», η οποία έδειχνε πιθανά αποθέματα πάνω από 10 εκατομμύρια ουγγιές χρυσού, ένα εξαιρετικά σημαντικό χρυσωρυχείο. Σε αυτό το ταξίδι του Αυγούστου 1993, το οποίο κράτησε μιάμιση εβδομάδα, ο κ.Visagie διαμόρφωσε μια δική του θεωρία για τη μεταλλογένεση της περιοχής και με βάση αυτή, εξέτασε ξεχωριστά κάθε μεταλλοφόρο ζώνη και έκανε μια εκτίμηση του χρυσοφόρου δυναμικού της. Επίσης έκανε μια λεπτομερή οικονομική ανάλυση του κόστους και των προσδωκώμενων αποδόσεων, πάνω στη βάση συγκεκριμένων λειτουργικών αλλάγων, οι οποίες θα έκαναν τα υπάρχοντα μεταλλεία βασικών μετάλλων βιώσιμα και αποδοτικά. iii) Tα βήματα της ’λφα Γκρουπ ώστε να καταλήξει σε συμφωνία με τους Έλληνες Αρμόδιους για την αγορά των μεταλλείων 21. Ο κ.Visagie δούλεψε με τους ανθρώπους της Endeavour το Σεπτέμβριο κατά την παραγωγή της Αναφοράς Endeavour, η οποία θα χρησιμοποιούνταν για να προσελκύσει επενδυτές στο πρόγραμμα. Η Ανάφορά Endeavour δεν ενσωμάτωνε όλα τα συμπεράσματά του, ωστόσο περιλάμβανε αυτό που ο κ.Visagie είπε ότι ήταν δική του επιλογή, ότι η μέθοδος για το εργοστάσιο χρυσού στην Ολυμπιάδα,ή κοντά σαυτήν, έπρεπε να είναι η βιο-οξείδωση. Ο κ.Visagie είχε ερευνήσει την οικονομική πλευρά αυτού του τύπου του εργοστασίου, και είχε ετοιμάσει ένα μοντέλο χρησιμοποιώντας υποθέσεις βασισμένες στις πληροφορίες του μεταλλείου. 22. Εκτός από τη δουλειά του κVisagie πάνω στα τεχνικά θέματα, η ’λφα Γκρουπ προχώρησε στο να προσλάβει επαγγελματίες να τη βοηθήσουν κατά τις συνδιαλλαγές της με την Εκκαθαρίστρια και τον μεγαλύτερο πιστωτή της ΑΕΕΧΠΛ, την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος. Κατά το πρώτο τους ταξίδι στην Ελλάδα τον Αυγουστο του 1993, συμφώνησαν να πληρώσουν μια προμήθεια στον κ.Τσιλιμπάρη της Citibank, αν πετύχαιναν να αποκτήσουν τα μεταλλεία. Ο κ.Τσιλιμπάρης τους συνέστησε στον κ.Δρυλλεράκη, έναν δικηγόρο της Citibank, τον οποίο προσέλαβαν για να ενεργεί για λογαριασμό τους στις συνδιαλλαγές τους με την Εκκαθαρίστρια. Επίσης προσέλαβαν την Ernst &Whinney, μια εταιρεία στην οποία επίσης τους είχαν συστήσει. Ο κ.Stephenson συγκέντρωνε πληροφορίες σχετικά με φόρους και άλλα απαραίτητα για να οργανώσουν την επιθυμητή αγορά των Μ.Κ. 23. Ο κ.Stephenson άρχισε αμέσως, στα μέσα Αυγούστου, να αλληλογραφεί με την Εκκαθαρίστρια και την Τράπεζα σχετικά με τους όρους μιας προσφοράς της ’λφα για την αγορά των μεταλλείων. Η ’λφα Γκρουπ ήθελε να έχει έτοιμη κάποια μορφή συμφωνίας, ή κάποια αποκλειστικότητα, καθώς και άλλες μεταλλευτικές εταιρείες έδειχναν ξανά ενδιαφέρον για τα μεταλλεία τον Αύγουστο 1993. ’ρχισε να γίνεται φανερό επίσης ότι, μετά τις επερχόμενες εκλογές του Οκτωβρίου, η νέα Κυβέρνηση της Ελλάδας θα αναμιγνύονταν με κάποιο τρόπο στην πώληση ή στην απόφαση για την πώληση. 24. Η προσφορά της ’λφα ήταν για $32.000.000 δολ., με τη συναλλαγή να έχει κλείσει μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου 1993. Πολλοί από τους όρους αυτής της προσφοράς ήταν παρόμοιοι με αυτούς που είχε προτείνει νωρίτερα η Curragh, καθώς οι κ.Visagie και Lean είχαν εκείνη τη γνώση, όπως και ορισμένα έγγραφα. Φυσικά εκείνη την εποχή η ’λφα δεν ήταν σε θέση να πραγματοποιήσει καμμία εξαγορά, επειδή δεν είχε ακόμα έτοιμο τον επενδυτή που θα παρείχε τη χρηματοδότηση. Ωστόσο, κατά την αλληλογραφία του με διάφορα πρόσωπα στην Ελλάδα που αναμιγνύονταν στη συναλλαγή, ο κ.Stephenson συνέχιζε να βεβαιώνει ότι η ’λφα είχε έτοιμη τη χρηματοδότηση, ενώ δεν την είχε μέχρι το τέλος Νοεμβρίου, όταν υπέγραψε τη συμφωνία με την TVX. Στις 7 Σεπτεμβρίου, ο κ.Δρυλλεράκης ανέφερε ότι η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος βρισκόταν σε επαφή μαζί του και ήταν έτοιμη να προχωρήσει σε μια συμφωνία. 25. O κ.Stephenson έλαβε τη σημαντική απαντητική επιστολή από την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, με ημερομηνία 5 Οκτωβρίου 1993. Σε εκείνη την επιστολή η Τράπεζα εξέφραζε γενική συμφωνία με τους όρους της προσφοράς της ’λφα και δήλωνε ότι εφόσον συμφωνούσαν για τις λεπτομέρειες με την Εκκαθαρίστρια, «Θα υποστηρίξουμε την προσφορά σας, αν έρθει στη Γενική Συνέλευση των Πιστωτών ή σε εμάς, με κάθε τρόπο και θα ψηφίσουμε υπέρ της αποδοχής και επικύρωσής της δεν θα προσφέρουμε την υποστήριξή μας σε καμμία άλλη πρόταση, μέχρις ότου οι διαπραγματεύσεις μαζί σας ολοκληρωθούν ή αποτύχουν , και σε καμμία περίπτωση πέραν της 31 Δεκεμβρίου 1993». Ο κ.Stephenson εξέλαβε αυτό το γράμμα σαν μια συμφωνία από την Τράπεζα ότι δεν θα χρησιμοποιήσει την προσφορά τους για να παζαρέψει με άλλους,και θα τους υποστηρίξει στις διαπραγματεύσεις τους μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1993. Το γράμμα συνεχίζει λέγοντας ότι η Τράπεζα θα έκανε ότι μπορούσε με την Εκκαθαρίστρια ώστε να ετοιμαστεί το προσύμφωνο πώλησης σύμφωνα με τους όρους της εκκαθάρισης, αν και τα πάντα υπόκεινται στη νομοθεσία. Επιπλέον, η τράπεζα «θα προωθήσει την κατάλληλη νομοθετική ρύθμιση που θα τα καταστήσει αυτά δυνατά , η οποία θα πρέπει να τεθεί σε εφαρμογή από το νέο Κοινοβούλιο», αν και μια τέτοια νομοθετική ρύθμιση θα ήταν μια πολιτική απόφαση της νέας Ελληνικής Κυβέρνησης και εκτός του ελέγχου της Τράπεζας. 26. Το θέμα της νομοθεσίας που αναφέρθηκε στην επιστολή της Τράπεζας είναι η ελληνική νομοθεσία που ρύθμιζε αυτή την «ειδική εκκαθάριση», η οποία απαιτούσε δύο διαδικασίες διαγωνισμών, που και οι δύο είχαν ήδη γίνει. Σε ένα γράμμα που έγραψε στον κ.Stephenson στις 20 Οκτωβρίου 1993, ο κ.Δρυλλεράκης εξηγούσε ότι η Εκκαθαρίστρια δεν είχε το δικαίωμα να διεξάγει και τρίτο διαγωνισμό για το σύνολο των περιουσιακών στοιχείων του μεταλλείου, αλλά σε αυτό το σημείο, κάτω από το γενικό νόμο περί χρεοκοπίας μπορούσε μόνο να πουλήσει μεμονωμένα περιουσιακά στοιχεία με δημόσιο διαγωνισμό, εκτός αν με μια νέα νομοθετική ρύθμιση ειδικά για αυτή τη συγκεκριμένη εκκαθάριση, εξουσιοδοτούνταν μια πώληση ολόκληρης της περιουσίας, κατόπιν ιδιωτικής συμφωνίας. Αυτή η εξουσιοδότηση θα μπορούσε να συνδυάζει επικύρωση από τον Υπουργό Εθνικής Οικονομίας ή Βιομηχανίας και πιθανόν, την έγκριση της Γενικής Συνέλευσης των Πιστωτών ή των μετόχων. Δήλωσε ότι «όλοι συμφωνούν» ότι είναι απαραίτητη μια αλλαγή ή ένα συμπλήρωμα στην υπάρχουσα νομοθεσία. 27. Στις 10 Οκτωβρίου 1993, μια νέα σοσιαλιστική κυβέρνηση εξελέγη στην Ελλάδα, η οποία φαινόταν ότι θα αντιμετώπιζε λιγότερο ευνοϊκά την ιδιωτικοποίηση των φυσικών πόρων της Ελλάδας και, ιδιαίτερα, κάθε μείωση θέσεων εργασίας για Ελληνες. iv) Το παρελθόν της TVX 28. Μέχρι τη δεκαετία του 1980, η TVX ήταν μια μικρή μεταλλευτική εταιρεία χρυσού και αργύρου με συμφέροντα στη Νότια Αμερική. Το 1991, η TVX συγχωνεύθηκε με τη θυγατρική της Inco που ασχολούνταν με το χρυσό, την Inco Gold. Από το 1991 ως το 1993, η IncoTVX έλεγχε τη διοίκηση και το συμβούλιο της TVX, και διαχειρίζονταν τα περιουσιακά της στοιχεία αποσκοπώντας στην πώλησή τους. Τον Ιούλιο του 1993 η Inco πούλησε το ποσοστό της στην εταιρεία, και η νέα διοικητική ομάδα, με αρχηγό τον κ.Batista στη θέση του Προεδρέυοντος, υιοθέτησε μια αναπτυξιακή στρατηγική με έμφαση στην έρευνα για πολύτιμα μέταλλα, την ανάπτυξη, την εξόρυξη και την πώλησή τους. Ο κ.Batista ήταν επίσης ο μεγαλύτερος μέτοχος, με ποσοστό 14%. Τον Ιούλιο του 1993 ήρθε στην εταιρεία ο κ.John Hick ως Πρόεδρος. 29. Τον Οκτώβριο του 1993, η TVX είχε συμφέροντα σε έξι χρυσωρυχεία, αλλά δεν είχε ποσοστό ιδιοκτησίας σε καμμια επιχείρηση εξόρυξης βασικών μετάλλων. Όταν η καινούρια ομάδα πήρε τον έλεγχο της TVX τον Ιούλιο 1993, η εταιρεία λειτουργούσε στις Η.Π.Α., στον Καναδά, τη Βραζιλία και τη Χιλή. Ήταν μια πολυμετοχική Καναδική εταιρεία, με τα κεντρικά της γραφεία στο Τορόντο και μετοχές εισηγμένες στα Χρηματιστήρια του Τορόντο και του Μόντρεαλ και, αργότερα, και της Νέας Υόρκης. Η νέα επιχειρησιακή στρατηγική της TVX ήταν να αναπτύσσεται εκεί όπου μπορούσαν να βρεθούν ευκαιρίες. Μελέτησε αρκετές δεκάδες ευκαιρίες για έρευνα και ανάπτυξη στο δεύτερο μισό του 1993 και το 1994 σε διάφορες περιοχές του κόσμου, και απέρριψε τις περισσότερες. v) Συνδιαλλαγές ανάμεσα στην ’λφα και την TVX 30. Γύρω στις 20 Οκτωβρίου 1993, ο κ.Stephenson πλησίασε τον κ.Ross McMaster, σύμβουλο επενδύσεων με την Dominion Securities του Τορόντο, και του ζήτησε να προτείνει κάποια εταιρεία που θα μπορούσε να ενδιαφέρεται να αγοράσει το μεταλλείο μαζί με την ’λφα. Ο κ.McMaster πρότεινε τον κ.Eike Batista της TVX Gold Inc. 31. Ο κ.Stephenson εφοδίασε τον κ.McMaster με την Συμφωνία Εμπιστευτικότητας για να την υπογράψει και να φροντίσει να την υπογράψει οποιοσδήποτε στον οποίο αποκαλύπτονταν οι πληροφορίες. Η Συμφωνία Εμπιστευτικότητας, καθώς και η Αναφορά Endeavour και το Φύλλο Βασικών Σημείων στάλθηκαν με φαξ στον κ.Batista στο Ρίο ντε Τζανέϊρο Στη συνέχεια, στις 22 Οκτωβρίου ο κ.Stephenson μίλησε στον κ.Batista στο τηλέφωνο και κανόνισαν να ταξιδέψουν αυτός και ο κ.Visagie στο Ρίο για να συναντηθούν με την TVX σε μερικές μέρες. Πήγαν στις 26 Οκτωβρίου 1993. 32. Ο κ.Stephenson κατέθεσε ότι σαυτή τη συνομιλία, ο κ.Batista, ο οποίος δεν κατέθεσε, ήταν πολύ ενθουσιώδης για το όλο σχέδιο, ήδη μιλούσε για μια συμφωνία, και είπε ότι θα ήταν προϋπόθεση να λάβούν επιδοτήσεις από την ΕΟΚ (τώρα ΕΕ- Ευρωπαϊκή Ενωση). Αυτές οι επιδοτήσεις ήταν πολύ ελκυστικές γιατί: a) Ήταν μη-επιστρεψιμες και b) Επειδή ο πατέρας του κ.Batista ήταν σύμβουλος για την απόκτηση τέτοιων επιδοτήσεων στην Πορτογαλλία, πίστευε ότι ο πατέρας του θα μπορούσε να τους βοηθήσει να πάρουν επιδοτήσεις και για την Ελλάδα. 33. Είναι αδιαμφισβήτητο ότι τον Οκτώβριο του 1993, η TVX δεν γνώριζε ότι τα Μ.Κ.ήταν διαθέσιμα προς πώληση, δεν είχε φάκελο ανοιχτό για την Κασσάνδρα πριν λάβει τις πρώτες πληροφορίες από την ’λφα, μέσω του κ.McMaster, και δεν θα είχε επιδιώξει την απόκτηση των μεταλλείων το 1993 αν δεν τους είχε προσφέρει αυτή την ευκαιρία η ’λφα. 34. Ο κ.Stephenson και ο κ.Visagie έκαναν την παρουσίαση. Τους είπαν ποια ήταν η ’λφα, και περιέγραψαν την ανάμιξη του Οικονομικού Οργανισμού Endeavour και των διευθυντών του . Παρουσίασαν το μεταλλείο σαν ένα αναξιόχρεο μεταλλείο βασικών μετάλλων στην Ελλάδα, το οποίο αυτοί έβλεπαν σαν ένα μεγάλης κλίμακας χρυσωρυχείο, αλλά που δεν είχε ακόμα αναγνωριστεί από άλλους. Τους είπαν ότι έχανε μέχρι και $1.500.000 το μήνα και ότι, με τις θεωρίες και την ανάλυση του κ.Visagie, θα μπορούσε να μετατραπεί σε ένα πολύ αποτελεσματικό μεταλλείο βασικών μετάλλων και ένα μεγάλο χρυσωρυχείο. Παρουσίασαν την Αναφορά Endeavour,όπου προτείνεται η ελάττωση του αριθμού των εργαζομένων και η αύξηση της ποσότητας παραγωγής από 170.000 σε 935.000 τόνους το χρόνο. Μίλησαν και για την κατασκευή ενός εργοστασίου βιο-οξείδωσης για την ανάκτηση του χρυσού, το κόστος κατασκευής του οποίου υπολογίστηκε στα $82.000.000. Ο κ.Ηick είπε ότι δεν τους ενδιέφερε η βιο-οξείδωση, γιατί δεν ήταν δυνατόν να χρηματοδοτήσουν αυτό το πρόγραμμα. Ο κ.Visagie έπειτα μίλησε για την τεχνολογία της υδατικής οξείδωσης υπό πίεση, που είχε αναπτύξει και προτιμούσε η ΜΕΤΒΑ. Παρουσίασαν το Φύλλο Βασικών Σημείων, μια έκδοση του οποίου είναι η εξής: BAΣΙΚΑ ΣΗΜΕΙΑ Του ΣΧΕΔΙΟΥ ΚΑΣΣΑΝΔΡΑ
1/ Το γεγονός ότι οι λιμενικές εγκαταστάσεις που ανήκουν στα Μ.Κ. πρόσκεινται στο ένα από τα μεταλλεία και βρίσκονται 20 χλμ. από την Ολυμπιάδα, και το ότι υπάρχουν δύο μεγάλα Ευρωπαϊκά χυτήρια σε απόσταση 250 χλμ., στα οποία είναι εύκολη η πρόσβαση και μέσω θαλάσσης, βοηθά την ιδιοκτησία να εκμεταλλευτεί πλήρως το πλεονέκτημα της μεταφοράς. 2/ H αξία αντικατάστασης των περιουσιακών στοιχείων είναι, όπως φαίνεται, $100 εκατομμύρια, η λογιστική αξία είναι $50 εκατομμύρια. Υπάρχει χρυσός με αξία $55 εκατομμύρια στα σωρευμένα συμπυκνώματα, υπάρχουν δύο κοιτάσματα πορφυρικού χαλκού, υπάρχει σημαντικής αξίας χρυσός στα τέλματα, και όλα αυτά υποδεικνύουν ότι τα $32 εκατομμύρια είναι μια πολύ χαμηλή τιμή για ένα αντικείμενο παγκοσμίου κλάσης. 3/ Η τρέχουσα παραγωγή είναι 1.425 τόνοι τη μέρα, η οποία θα μπορούσε να αυξηθεί, με μικρές μετατροπές στους μύλους, στους 3.400 τόνους τη μέρα. To εργοστάσιο θα μπορούσε να επεκταθεί για 4.500 τόνους τη μέρα με ένα ποσό μεταξύ $4-$6 εκατομμυρίων. 4/ Η ιστορία της λειτουργίας τους δείχνει ότι πάνω από 17 εκατομμύρια τόνοι μεταλλεύματος μολύβδου, ψευδαργύρου και αργύρου έχουν εξαχθεί από τα τρία εν λειτουργία μεταλλεία και ακόμα τα γνωστά αποθέματα υπερβαίνουν τους 17 εκατομμύρια τόνους. 5/ Ο σωρός των 25.000 τόνων δυσκατέργαστου συμπυκνώματος έχει περιεκτικότητα χρυσού μεταξύ 22 και 24 γραμμαρίων ανά τόνο, και η λίμνη τελμάτων της Ολυμπιάδας περιέχει 4 γραμμάρια χρυσού ανά τόνο. 6/ Τα αναγνωρισμένα αποθέματα χρυσού στην περιοχή φαίνεται να υπερβαίνουν τις 10 εκατομμύρια ουγγιές. 7/ Καθώς μόνο ένα 4% του υπάρχοντος χρυσού ανακτάται και πωλείται αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με το προτεινόμενο σχέδιο η παραγωγή χρυσού θα αυξηθεί στις 200.000 ουγγιές το χρόνο, με χρήση της μεθόδου της βιο-οξείδωσης. Επιπλέον, άλλες 120.000 ουγγιές το χρόνο θα μπορούσαν να παραχθούν από το κοίτασμα του πορφυρικού χαλκού-χρυσού. 8/ Το κόστος αύξησης της παραγωγής χρυσού, με βάση τη διαδικασία της βιο-οξείδωσης, είναι μόνο $88 ανά ουγγιά χρυσού. 9/ Το κόστος αναβάθμισης και αύξησης της παραγωγής των βασικών μετάλλων είναι σχετικά μικρό. 10/ Η αναβαθμισμένη και αυξημένη παραγωγή βασικών μετάλλων θα είναι κερδοφόρα με τις τρέχουσες τιμές και θα σηκώσει όλο το λειτουργικό κόστος, ενώ η παραγωγή χρυσού θα αποδώσει κέρδος όταν λειτουργήσει το εργοστάσιο χρυσού στις 200.00 ουγγιές το χρόνο και η απόσβεση θα είναι σε 1 ½ χρόνο (έσοδα $40-50 εκατομμύρια το χρόνο). 11/ Θα υπάρχει πολύ μεγάλη παραγωγή αργύρου, της τάξης των 4.000.000 ουγγιών το χρόνο. 12/ Υπάρχει πολύ καλή πρόσβαση στα προγράμματα της ΕΟΚ για χρηματοδότηση μελλοντικών επεκτάσεων και προγραμμάτων, καθώς και άμεση πρόσβαση στην Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος για δάνεια και διευκολύνσεις. 13/ Είναι προφανές ότι αυτό είναι ένα νομισματικό παιχνίδι, καθώς όλοι οι μισθοί πληρώνονται σε φτηνές δραχμές και η παραγωγή πωλείται σε δολάρια. 14/ Η παραγωγή βασικών μετάλλων χωρίς το χρυσό έχει ένα θετικό οικονομικό ισοζύγιο, χωρίς τις επενδύσεις, με τις σημερινές τιμές. Αφού οι περισσότεροι παραγωγοί μολύβδου και ψευδαργύρου επί του παρόντος λειτουργούν με ζημία, φαίνεται ότι τα Μ.Κ. θα είναι ένας από τους παραγωγούς με το χαμηλότερο κοστολόγιο. Όλη η αλληλογραφία που είχε η ’λφα με πρόσωπα στην Ελλάδα, συμπεριλαμβανομένων της Εθνική Τράπεζας, της Εκκαθαρίστριας και του κ.Δρυλλεράκη, του δικηγόρου τους, παραδόθηκε στον κ.Hick. Αυτή η αλληλογραφία παρουσίαζε με λεπτομέρειες τη συμφωνία μεταξύ της Τράπεζας και της ’λφα, σχετικά με το προτιμησιακό καθεστώς που υπήρχε για μια πώληση με προσυμφωνημένο τίμημα μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου 1993, υποκείμενης στις νομικές διατάξεις της απαραίτητης διαδικασίας. 35. Μια από τις βασικές θέσεις των εναγομένων σε αυτή τη δίκη, είναι ότι η TVX ενδιαφερόταν μόνο για τη συμφωνία αποκλειστικότητας που είχε η ’λφα με την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος, και ότι αυτός ήταν ο μόνος λόγος που έκανε τη συμφωνία με την ’λφα, και όχι λόγω της αποκάλυψης κάποιων εμπιστευτικών πληροφοριών για τα Μ.Κ. Σε εκείνη τη συνάντηση στο Ρίο, πριν υπογραφεί η Συμφωνία Εμπιστευτικότητας, ο κ.Stephenson άνοιξε τη συζήτηση λέγοντας ότι είχαν μια ευκαιρία, μια σχεδόν κλεισμένη δουλειά, ότι έψαχναν για χρηματοδότηση και για μια μεγάλη εταιρεία που θα τους έδινε αξιοπιστία, και ότι ο χρόνος ήταν σημαντικός, γιατί είχαν αποκλειστικότητα μόνο για κάποια περίοδο. 36. Ωστόσο, το νομικό πρόβλημα του πώς θα μπορούσε να επιτευχθεί μια ιδιωτικά συμφωνημένη πώληση των μεταλλείων, σύμφωνα με τον ελληνικό νόμο για τις εκκαθαρίσεις, είχε αναφερθεί στην αλληλογραφία που παρουσιάστηκε στο Ρίο και παραδόθηκε στον κ.Ηick στο Τορόντο, στην αρχή των διαπραγματεύσεων. Υπήρχε το γράμμα του κ.Δρυλλεράκη στον κ.Stephenson της 25ης Οκτωβρίου 1993, όπου λέει ότι συναντήθηκε με τον δικηγόρο της Εθνικής Κεφαλαίου, ο οποίος ανησυχούσε: « ότι η όλη διαδικασία και πορεία που σχεδιάζουμε (πρόωρα κατά κάποιο τρόπο) μπορεί να δημιουργήσει την παρανόηση εκ μέρους μας ότι ακολουθούμε μια καθορισμένη νομική διαδικασία, που δημιουργεί δεσμεύσεις και ευθύνες, τόσο για την Εθνική Κεφαλαίου, όσο και για την Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος». Ο κ.Δρυλλεράκης συνεχίζει λέγοντας ότι διαβεβαίωσε τον δικηγόρο ότι: «έχουμε επίγνωση της κατάστασης, καταλαβαίνουμε ότι η πορεία που ακολουθούμε δεν είναι εγκεκριμένη από το νόμο και ότι, αν η αναμενόμενη νομοθετική ρύθμιση δεν περάσει από το Κοινοβούλιο, επειδή η Ελληνική Κυβέρνηση μπορεί να προσεγγίσει διαφορετικά το όλο πρόβλημα, όλες οι προσπάθειες που θα έχουμε κάνει εν τω μεταξύ θα είναι άχρηστες και ο χρόνος που ξοδέψαμε χαμένος. Εξήγησα ότι οι πελάτες μου εξακολουθούν να θέλουν να το διακινδυνεύσουν και να προβούν στις προκαταρκτικές ενέργειες , οι οποίες θα εξοικονομήσουν χρόνο, στην περίπτωση που θα προχωρήσουμε στο άμεσο μέλλον.» 37. Είναι ξεκάθαρο από την αλληλογραφία ότι, αν και τα εμπλεκόμενα μέρη στην Ελλάδα (εκτός από τη νεοεκλεγμένη Κυβέρνηση), συμφωνούσαν ότι ήθελαν να διευκολύνουν την εξαγορά από την ’λφα, όλοι αναγνώριζαν ότι χωρίς νέα νομοθεσία θα έπρεπε να γίνει διαγωνισμός κάποιου είδους. Ο κ.Stephenson κατέθεσε ότι πίστευε πως αν χρειαζόταν ένας διαγωνισμός για να «ευλογήσει» τη συναλλαγή, θα μπορούσε να είναι ένας διαγωνισμός με προτιμώμενο υποψήφιο. Θεώρησα ότι αυτό σήμαινε ένα διαγωνισμό που θα είχε σκοπό να επιβεβαιώσει τη συμφωνία με την ’λφα. Αν και ο κ.Hick αρνήθηκε στην κατάθεσή του ότι σκέφτηκε ποτέ πως θα υπήρχε κάποιο είδος πλειστηριασμού ή διαγωνισμού, αυτό παραβλέπει όλες τις αναφορές της αλληλογραφίας στη νομική κατάσταση, τόσο το 1993 όσο και το1994. Όλοι οι εμπλεκόμενοι πίστευαν ότι όλες οι νομικές απαιτήσεις θα έπρεπε να κανονιστούν από τους Έλληνες Αρμόδιους, εφόσον ήθελαν να κλείσουν την ιδιωτική συμφωνία με το γκρουπ ’λφα-TVX. ’ρα η TVX ήξερε, όταν διαπραγματευόταν και υπέγραφε τη συμφωνία, ότι οποιοδήποτε «αποκλειστικό δικαίωμα διαπραγμάτευσης» και να είχε η ’λφα, δεν ήταν κάτι έγκυρο ενώπιον της Εκκαθαρίστριας ή της Τράπεζας, αλλά ήταν απλώς μια ευκαιρία να έχουν το προβάδισμα, ή όπως το ανέφερε ο κ.Hick στην επιστολή του του Ιουλίου 1994, με την οποία τερμάτιζε τη συμφωνία, ένα «βύσμα». 38. Στις 6 με 9 Νοεμβρίου 1993 έγινε μια κοινή επίσκεψη στα μεταλλεία των ανθρώπων της ’λφα και της TVX, κατόπιν της οποίας ο κ.Hick ανέφερε στο Διοικητικό Συμβούλιο της TVX : "Η προτεινόμενη συναλλαγή περιλαμβάνει μια εξαιρετικά χαμηλή τιμή εισόδου με τρομακτικές δυνατότητες κέρδους ειδικά έχοντας υπόψιν το περιεχόμενο σε χρυσό. Η αγορά θα είναι της τάξης των $30.000.000 - $35.000.000, διαπραγματεύσιμη ως προς το ύψος του ποσού και τους όρους πληρωμής, και θα απαιτηθούν περίπου $120.000.000 για να χτιστεί ένα εργοστάσιο επεξεργασίας του χρυσού και περίπου $35.000.000 για να αναβαθμιστούν οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις. Ένας από τους σημαντικούς παράγοντες, για τη λήψη μιας θετικής απόφασης , θα είναι η διαθεσιμότητα των επιδοτήσεων της ΕΕ, ώστε να βελτιωθούν τα οικονομικά μεγέθη του προγράμματος". vi) Η συμφωνία χρηματοδότησης κοινοπραξίας μεταξύ της ’λφα και της TVX 39. H δομή της συμφωνίας χρηματοδότησης προέβλεπε ότι μια κοινοπραξία με το όνομα Αιγαιακή θα ήταν ο κάτοχος όλων των συμφερόντων της ’λφα στα Μ.Κ., τα οποία συμφεροντα είχαν οριστεί στην εισαγωγή ως «το αποκλειστικό δικαίωμα να διαπραγματευτεί την απόκτηση των περιουσιακών στοιχείων της ΑΕΕΧΠΛ», και η Αιγαιακή θα έκανε την απαραίτητη αυτοψία και θα αποκτούσε αυτά τα περιουσιακά στοιχεία. Με την υπογραφή, η TVX πλήρωσε στην ’λφα $163.000 για έξοδα, και για αυτό απέκτησε ένα 10% ποσοστό στην Αιγαιακή. Η TVX συμφώνησε να παρέχει το 100% των χρημάτων που απαιτούνταν για την αυτοψία και να διαπραγματευτεί και να ολοκληρώσει τη συμφωνία σε ποσό που να μην ξεπερνάει τα $1.500.000. Η ’λφα έδωσε στην TVX το δικαίωμα να αποκτήσει ένα επιπλέον 78% της Αιγαιακής παρέχοντας άλλα $14.000.000 στην Αιγαιακή για να ολοκληρώσει την απόκτηση των Μ.Κ. Η ’λφα θα κρατούσε ένα φερόμενο ποσοστό 12%, δηλαδή χωρίς να απαιτείται από αυτήν καμμία πληρωμή. Μέσα σε ένα χρόνο η ’λφα μπορούσε να επιλέξει να αγοράσει ένα επιπλέον 12%, σαν ποσοστό συμμετοχής, δηλαδή συμμετέχοντας σε όλα τα έξοδα κατά 12%. 40. Η συμφωνία προέβλεπε ότι, με 15 ήμερων προειδοποίηση η TVX μπορούσε να επιλέξει να τερματίσει την υποχρέωσή της να χρηματοδοτήσει την αυτοψία και τα έξοδα των διαπραγματεύσεων. Σε αυτή την περίπτωση, αν η Αιγαιακή ή η ’λφα κατέληγαν να αγοράσουν τα μεταλλεία, η ’λφα θα αγόραζε πίσω από την TVX το ποσοστό της του 10%, 10 μέρες μετά από αυτή την αγορά. Προέβλεπε επίσης τη διαπραγμάτευση συμφωνιών απασχόλησης για την ’λφα Γκρουπ και για τον κ.McDonald, μετά την απόκτηση των μεταλλείων.(O κ.McDonald ήταν μέλος της ’λφα, πρώην συνεργάτης του κ.Visagie στην Curragh). 41. Ούτε η TVX, ούτε η ’λφα ήθελαν να αναμιχθεί η Endeavour στην εξαγορά, και την επόμενη μέρα στάλθηκε από την ’λφα μια επιστολή τερματισμού της συνεργασίας τους. Η συμφωνία χρηματοδότησης προέβλεπε ότι η TVX δεν είχε καμμία ευθύνη για οτιδήποτε πιθανόν να χρωστούσε η ’λφα στην Endeavour με τον τερματισμό της συμφωνίας τους. Η TVX ωστόσο,συμφώνησε να συνεισφέρει $100.000 για οποιονδήποτε συμβιβασμό έκανε η ’λφα με την Endeavour. Τελικά η Endeavour μύνησε την ’λφα για παράβαση της συμφωνίας τους και το δικαστήριο πληροφορήθηκε ότι έγινε ένας διακανονισμός, ανάλογα με την έκβαση αυτής εδώ της δίκης. 42. Αφού υπεγράφη η συμφωνία, ο κ.Stephenson έγραψε στον κ.Hick λέγοντας ότι αυτός και ο κ.Visagie τώρα πια θα «κοιτούσαν αλλά δεν θα άγγιζαν», δεν θα έκαναν καμμία ενέργεια χωρίς οδηγίες από την TVX, και «απλώς θα προωθούσαν τα πράγματα στην Αθήνα με τον συνηθισμένο τους σύνδεσμο, τον κ.Βασίλη Τσιλιμπάρη της Citibank». 43. Η TVX άρχισε αμέσως να κάνει την αυτοψία της για τα μεταλλεία και, σύμφωνα με τον κ.Hick τελικά ξόδεψε εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια μέχρι τον Αύγουστο του 1994, όταν τερμάτισε τη συμφωνία. Τα βασικά έξοδα ήταν η αυτοψία και η πληρωμή δικηγόρων και άλλων που σχετίζονταν ή βοηθούσαν στη διαδικασία των διαπραγματεύσεων. 44. Στις αρχές Δεκεμβρίου ο κ.Ηick πήγε στην Αθήνα για πρώτη φορά και εκεί συνάντησε τον κ.Stephenson και τον κ.Visagie, οι οποίοι τον σύστησαν στον κ.Δρυλλεράκη, το δικηγόρο τους, στον κ.Τσιλιμπάρη και σε άλλους από τη Citibank, σε ανθρώπους της Εθνικής Τράπεζας και στον Καναδό Πρέσβη. Ο κ.Hick έδωσε στον κ.Τσιλιμπάρη πληροφορίες για την TVX, ώστε αυτός να ενημερώσει την Εθνική Τράπεζα να διαπραγματευτεί με το νέο γκρουπ ’λφα/TVX. Εδειξε περιέργεια γιατί ο κ.Τσιλιμπάρης, που ήταν με τη Citibank, ήταν τόσο εξυπηρετικός προς αυτούς και, είτε το Δεκέμβριο είτε αμέσως μετά, ό κ.Stephenson του είπε για την προμήθεια του $1.000.000 που είχε συμφωνήσει να τον πληρώσει η ’λφα αν έπαιρναν τα μεταλλεία. Ο κ.Hick εξεπλάγη και είπε στον κ.Stephenson ότι εντάξει, αυτό ήταν δική τους δουλειά, αλλά δεν ήθελε η TVX να έχει καμμιά σχέση μαυτή τη συμφωνία. 45. Ενώ βρισκόταν στην Ελλάδα το Δεκέμβριο 1993, ο κ.Hick αντελήφθη ότι η Ελληνική Κυβέρνηση έλεγχε και τους πιστωτές και τον εκκαθαριστή και, συνεπώς, ήταν ένας σημαντικός παίκτης στη συναλλαγή. Επιπλέον κατάλαβε ότι τόσο οι πιστωτές και όσο και η Εκκαθαρίστρια ήθελαν να κάνουν συμφωνία, αλλά αυτή δεν θα ήταν άμεση, γιατί η νέα Κυβέρνηση είχε ενδοιασμούς σχετικά με την πώληση των μεταλλείων, σχετικά με τους όρους της όποιας συμφωνίας και με το ποιοι θα εμπλέκονταν. vii) Επιδίωξη της αγοράς των μεταλλείων από την TVX για λογαριασμό της κοινοπραξίας 46. Μετά το ταξίδι του Δεκεμβρίου, ο κ.Hick ζήτησε από τον κ.Stephenson να γράψει στην Εθνική Τράπεζα για να ζητήσει παράταση της προθεσμίας της 31ης Δεκεμβρίου, για την υποβολή της προσφοράς για τα μεταλλεία. Το γεγονός ότι η TVX δεν ανησυχούσε που θα άφηνε να περάσει η προθεσμία, είναι άλλη μια ένδειξη ότι έβλεπε τη συμφωνία που είχε κάνει η ’λφα μόνο σαν ένα κανάλι πρόσβασης και όχι σαν κλεισμένη δουλειά. 47. Στις 7 Ιανουαρίου 1994 η TVX υπέβαλλε την προσφορά της στην Εθνική Κεφαλαίου για να αγοράσει τα μεταλλεία για $32.000.000, με τη μορφή εκδήλωσης ενδιαφέροντος, εν αναμονή της τελικής συμφωνίας. Ένα αντίγραφο της προσφοράς δόθηκε στον κ.Stephenson. Η Εκκαθαρίστρια απάντησε στην προσφορά αγοράς στις 24 Ιανουαρίου, με μια καθόλου δεσμευτική επιστολή που υποδείκνυε ότι η TVX θα έπρεπε να απευθυνθεί στην Κυβέρνηση για την απόκτηση κάποιων από τα περιουσιακά στοιχεία και άλλων όρων που είχε ζητήσει. Σε αυτή την επιστολή τονιζόταν ξεκάθαρα ότι, επί του παρόντος, η πώληση των μεταλλείων μπορούσε να επιτευχθεί μόνο μέσω ένος μειοδοτικού διαγωνισμού. 48. Η TVX συνέχισε τις προσπάθειες να συνδιαλλαγεί με την Εκκαθαρίστρια, την Τράπεζα και την Κυβέρνηση και να πετύχει τη συμφωνία τους σε μια πώληση. Προσέλαβε τον κ.Παπαδόπουλο, με συμβόλαιο ένος έτους, σαν Αντιπρόεδρο της υπό ίδρυση εταιρείας, γνωστής ως TVX Hellas. Η δουλειά του ήταν να συντονίσει τα θέματα στην Ελλάδα, να συνεχίσει να έχει επαφές με ανθρώπους-κλειδιά και να προχωρήσει τη συναλλαγή. Το Μάρτιο, ο κ.Hick πήγε στην Ελλάδα και συναντήθηκε με τον Υπουργό κ.Πάχτα και προσπάθησε να τον πείσει για την πώληση. Ωστόσο, ο κ.Πάχτας έδειχνε ενδιαφέρον για διάφορες εναλλακτικές προτάσεις για την ανάπτυξη των μεταλλείων. Η TVX συνέχιζε να προσπαθεί να κάνει πρόοδο τον Απρίλιο. 49. Το Μάϊο ο κ.Πάχτας εξέδωσε μια ανακοίνωση προς ενδιαφερόμενες εταιρείες ότι η Κυβέρνηση προωθούσε ένα επενδυτικό πρόγραμμα στα Μεταλλεία Κασσάνδρας, που περιλάμβανε ένα εργοστάσιο χρυσού που θα επιδοτούσε η ΕΕ. H ανακοίνωση ζητούσε από αξιόπιστες διεθνείς φίρμες που ήθελαν να συμμετάσχουν, να συναντηθούν μαζί τους. Μαζί με την ανακοίνωση ήταν ένα Τεύχος Διακύρηξης για τα Μεταλλεία Κασσάνδρας και για το Πρόγραμμα Χρυσού, συνταγμένα από τον κ.Δημητριάδη, ο οποίος ήταν για πολλά χρόνια ανώτατος υπάλληλος της ΜΕΤΒΑ, ακόμα και στην αρχική περίοδο της εκκαθάρισής της, ενώ έπειτα εργάστηκε σαν ιδιώτης σύμβουλος, μέχρι το 1996 που προσελήφθη από την TVX Hellas σαν πρώτος μεταλλειολόγος. 50. Ο κ.Hick συναντήθηκε ξανά με τον κ.Πάχτα τον Ιούνιο. Τότε ο κ.Πάχτας έκανε σαφές ότι η Κυβέρνησή του δεν επρόκειτο να εισέλθει σε μια ιδιωτική συμφωνία πώλησης με την κοινοπραξία TVX/’λφα, αλλά ότι θα διενεργούσε ένα δημόσιο μειοδοτικό διαγωνισμό για τα μεταλλεία. Ο κ.Hick ωστόσο έγραψε άλλο ένα γράμμα ελπίζοντας να πείσει τον Υπουργό για τα πλεονεκτήματα μιας συνεργασίας μαζί τους. Ο Υπουργός απάντησε γραπτώς στον κ.Hick στις 5 Ιουλίου 1994, ότι θα υπήρχε μια διαδικασία διαγωνισμού, ότι οι προσκλήσεις και οι όροι της πώλησης θα εκδίδονταν σύντομα και ότι η όλη διαδικασία θα είχε ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του έτους. Τέλος εξέφραζε την ελπίδα ότι το ενδιαφέρον τους θα παρέμενε ζωήρο κατά τη διαδικασία του διαγωνισμού. viii) Τερματισμός της Συμφωνίας Χρηματοδότησης Κοινοπραξίας από την TVX 51. Στις 22 Ιουλίου 1994 η TVX έστειλε στην ’λφα μια επιστολή που ετοιμάστηκε από τους δικηγόρους της, με την οποία τερματιζόταν η συμφωνία χρηματοδότησης κοινοπραξίας της 25ης Νοεμβρίου 1993.Η επιστολή τερματισμού δηλώνει ότι η TVX έχει ειδοποιηθεί επισήμως από την Ελληνική Κυβέρνηση ότι τα Μ.Κ. θα τεθούν σε «μια νέα διαδικασία ανοιχτού διαγωνισμού, του οποίου ο χρόνος και οι όροι δεν έχουν ακόμα καθοριστεί.». Μετά από πρόσκληση του κ.Hick, αυτός και ο κ.Stephenson συναντήθηκαν στις 27 Ιουλίου 1994 Στη συνάντηση ο κ.Hick είπε ότι η TVX πιθανόν να έκανε προσφορά στο διαγωνισμό και αν πετύχαινε, ίσως να πλήρωνε κάτι στην ’λφα εκτός συμβολαίου. Επίσης είπε ότι η ’λφα ήταν ελεύθερη να κάνει προσφορά, μόνη της ή με άλλον συνέταιρο. Αν και υπήρχαν κάποιες ενδείξεις ότι η ’λφα ίσως και να ήταν σε θέση να βρεί άλλο βιομηχανικό συνέταιρο για να κάνει μαζί του προσφορά για τα μεταλλεία, φαίνεται ότι δεν προσπάθησε να το κάνει, διότι αποφάσισε ότι ο καλύτερος τρόπος να εξασφαλίσει τα συμφέροντά της στα μεταλλεία σαυτό το στάδιο, ήταν να ελπίζει ότι η TVX θα πετύχαινε, και μετά να διεκδικήσει τα δικαιώματά της. Η TVX είχε ήδη προσλάβει για την προσφορά της τον κ.Τσιλιμπάρη, που τότε είχε φύγει ή θα έφευγε από τη Citibank για να δημιουργήσει τη δική του εταιρεία συμβούλων και τον κ.Δρυλλεράκη, ό οποίος αρχικά ήταν ο δικηγόρος της ’λφα. Η TVX κράτησε τον κ.Παπαδόπουλο ως Αντιπρόεδρο της TVX Hellas με συμβόλαιο ενός έτους. Και οι τρείς αυτοί έιχαν προσληφθεί προηγουμένως για να εργαστούν για τον συνεταιρισμό της TVX με την ’λφα. ix) Η αγορά των Μεταλλείων Κασσάνδρας από την TVX 52. Μετά τη συνάντηση του Ιουλίου 1994, η TVX και η ’λφα δεν είχαν επικοινωνία μέχρι τον Απρίλιο 1995, που ανακοινώθηκε ότι η TVX είχε κάνει την επιτυχημένη προσφορά για τα μεταλλεία, όταν ο δικηγόρος της ’λφα έστειλε ένα γράμμα στην TVX απαιτώντας το ποσοστό της του 12% στα μεταλλεία. Πάντως η TVX έβαλε όλο το προσωπικό της να δουλεύει για την απόκτηση των μεταλλείων στην Ελλάδα, ειδοποίησε την Ελληνική Κυβέρνηση ότι ενδιαφέρεται να συμμετάσχει στο διαγωνισμό και τελικά, έλαβε την πρόσκληση στο διαγωνισμό, τον Οκτώβριο του 1994. Έλαβε επίσης το Υπόμνημα Προσφοράς της Εκκαθαρίστριας για το διαγωνισμό, το οποίο περιλάμβανε την προϋπόθεση κατασκευής εργοστασίου χρυσού σαν μέρος της προσφοράς. 53. Η TVX έστειλε μια ομάδα αυτοψίας στην Eλλάδα για να ετοιμάσουν μια αναφορά που θα χρησιμοποιούνταν στη σύνταξη της προσφοράς της, σύμφωνα με τους όρους του διαγωνισμού. Από την αυτοψία φαίνεται ότι η TVX σκόπευε,εκείνη την εποχή, να προχωρήσει με τη μέθοδο της υδατικής οξείδωσης και όχι με την βιο-οξείδωση που συνιστούσε η ’λφα. Επίσης σχεδίαζε να κλείσει τόσο τα μεταλλεία του Μαδέμ Λάκκου και των Μαύρων Πετρών, όσο και το μύλο του Στρατωνίου. Επίσης η TVX σκόπευε να αντιμετωπίσει το θέμα της εργασίας διαφορετικά από την Endeavour , δηλαδή να μην εγγυηθεί απολύτως καμμία θέση εργασίας στο υπάρχον προσωπικό. 54. Τελικά υπήρχαν μόνο δύο προσφορές στο διαγωνισμό, της TVX και της Newcrest Mining Limited, μιας Αυστραλέζικης εταιρείας χρυσού. Η Newcrest έβαλε έναν όρο στην αρχική προσφορά της, ότι ήταν υπό την αίρεση περαιτέρω αυτοψίας, όρος ο οποίος δεν ήταν σύμφωνος με την προκύρηξη του διαγωνισμού. Κατά συνέπεια, προτιμήθηκε η προσφορά της TVX. 55. H TVX χρησιμοποίησε τις γνώσεις που απέκτησε για τα μεταλλεία και τα μεταλλεύματα από την αυτοψία που έκανε η ίδια κατά την περίοδο που επιζητούσε να κλείσει μια ιδιωτική συμφωνία με την Ελληνική Κυβέρνηση. Με άλλα λόγια, οπλισμένη με τις πληροφορίες της ’λφα, η TVX μπόρεσε να κάνει τη δική της αυτοψία, που ξεκίνησε το Νοέμβριο 1993, αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας κοινοπραξίας και συνεχίστηκε στη διάρκεια του 1994. Όπως είπε ο κ.Hick, εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ξοδεύτηκαν από την TVX μέχρι να τερματίσει τη συμφωνία της με την ’λφα. Οι πληροφορίες της ’λφα περιλάμβαναν και τους συνδέσμους της στην Ελλάδα, οι οποίοι έγιναν υπάλληλοι ή σύμβουλοι της TVX στο πρόγραμμα και διατήρησαν τους ρόλους τους για την προσφορά της TVX κατά τη διάρκεια του φθινοπώρου 1994, και οι οποίοι είχαν αναπτύξει ειδικότητες και πολύτιμες σχέσεις κατά την περίοδο της συνεργασίας. Χάρη στο προβάδισμα που είχε, η TVX μπόρεσε να κάνει μια προσφορά χωρίς όρους για την ιδιοκτησία το Δεκέμβριο του 1994, κάτι που καμμία άλλη μεταλλευτική εταιρεία δεν ήταν ικανή να κάνει. 56. Οι πληροφορίες της ’λφα «έθεσαν την TVX σε πλεονεκτική θέση έναντι του ανταγωνισμού σχετικά με τη γνώση της ιδιοκτησίας (της Κασσάνδρας) και με την επιθυμία να την αποκτήσουν». Η TVX γνώριζε την αξία των Μεταλλείων Κασσάνδρας το φθινόπωρο του 1993, ένα χρόνο πριν την προκύρηξη του διαγωνισμού, και χρησιμοποίησε αυτή τη γνώση στην επιδιωξη της αγοράς τους για δικό της λογαριασμό, μετά τον τερματισμό της υποχρέωσης χρηματοδότησης που είχε με την ’λφα.
|
|